ในวันที่ใจมืดหม่น วันที่ชีวิตหลงทางมาไกล
ในวันที่ใจวุ่นวาย ยิ่งทำให้คิดถึงบ้านเรา
จากมาตั้งนานไกลแสนใจ เมื่อไรความฝันจะเป็นจริง
หรือที่ฝันใฝ่ไม่มีจริง
เข้าใจว่าคนทุกคน ย่อมมีเหตุผลของการเดินทาง
แต่ใจฉันยังอ้างว้าง เมื่อสิ่งที่หวังนั้นยังไกล
หนึ่งใจล่องลอย กลางผู้คนที่ก็ไม่รู้ใครเป็นใคร
หนึ่งใจที่ยัง ต้องเดินไป
เมื่อไรที่ล้มยังคิดถึงพ่อ เมื่อไรที่ท้อยังคิดถึงแม่
และยังทำตามคำสัญญา ชีวิตเมื่อทำได้ตามความฝัน
วันนั้นฉันคงได้กลับ เอาฝันนั้นไปฝาก